Ahsen Yılmaz'ın köşe yazısı "Ahmet Minguzzi anısına"

Ahmet Minguzzi anısına

  Hiç tanımadım onu.

Bir annenin sesiyle kazındı zihnime.

  Kırık bir sesle değil; paramparça olmuş her şeyin arasında haykırıp yakarırken bile oğlunun ismiyle ışık saçmaya çalışan bir sesle.

Gözleri ve ruhu dolu bir kadına ait bu ses; iliklerime kadar etkiledi beni. Gözlerindeki doluluk bir gözyaşından ibaret değil, ruhundaki doluluk ise acıdan ibaret değil. Oğlunun sevgisi ile dolup taşan bir doluluk.

Dudaklarından akan hakikat, bir çok kişi gibi beni de uyandırdı;

  Bir annenin yası dünyadaki en yüksek çığlık olabiliyormuş meğer.

O kadar derin bir çığlıktı ki bu, hiç tanımadığım birinin ardından içimde bir sızı büyüdü.

 Adını daha önceleri duymama bilmeme gerek yoktu.

Yüzünü dahi görmemiştim, ama içim onu çok iyi tanıyormuş meğer.

Bazı acılar bireysel değildir. Bazı kayıplarsa yalnızca bir evde yaşanmaz.

Toplumun ta orta yerine düşer o acı, hissedileninden daha derin bir acı gerçekle hepimizi sınar.

  Ben bir çocuğun kaybını ilk duyduğumda değil, ardından verilen savaşı gördüğümde çözüldüm gerçeklere.

  Adalet, sessizce bekleyenlerin değil,  unutmayanların tüm gerçekleri haykırarak savaşanların işidir.

 Ve o kadın, evladını kaybettiği ilk günden beri acısını bile tam yaşayamadan, ortalıkta adalet için haykırarak, direnerek savaştı.

Sadece kendi çocuğu için değil, başkalarının çocuğu yaşasın diye verdi tüm savaşını.

Onun savaşı hepimize insan olduğumuzu hatırlatıyordu. Kanlı canlı, bir gün dünyadan kopacak insanlar olduğumuzu...

O konuştukça sen sustun, ben sustum.

Ben sustukça kendi hayatım serildi gözlerime. Ne çok şeye üzülmüş, ne çok şeye dertlenmiş, ne çok şeyi "büyük acı" sanmıştım.

Ama bazı acılar insanın içine ayna tutar.

  Ve o aynaya baktığında sen, karşında duran yansımanda eksik kalmış vicdanını, kaybolmuş ruhunu görürsün.

Ben hiç tanımadım onu.

Yine de içimden bir parça onunla birlikte yaşıyor artık. Onun erken ayrılışının izlerini taşıyor. Hayatın gerçekliğine uyanıyor.

   Annesi sayesinde ismi dünyaya yankılanan o çocuk, ölümsüz artık. Yaşamı kadar küçük bu dünyada büyük izler bıraktığı için...